بررسی اثر طول دندان بر شکست بی حسی بلاک تحتانی مندیبل در دندان های آسیای اول و دوم

مقدمه: مطالعات نشان داده است که میزان شکست بی حسی بلاک فک تحتانی در دندان های دچار التهاب برگشت ناپذیر پالپ شایع است. عوامل مختلفی برای شکست بی حسی عصب آلوئولار تحتانی در این گونه دندان ها ذکر شده است. در این مطالعه اثر طول دندان بر شکست بی حسی بلاک در دندان های مولر اول و دوم فک تحتانی بررسی شد. مواد و روش ها: در این مطالعه مقطعی بدون جهت، 90 بیمار دارای دندان های مولر اول و دوم مندیبل با التهاب برگشت ناپذیر پالپ مورد مطالعه قرار گرفتند. به منظور تزریق بلاک از لیدوکائین 2 درصد با اپی نفرین100000/1 استفاده شد. مقیاسheft-parker visual analogue scale (hpvas)  برای اندازه گیری میزان درد بیمار به کار رفت. داشتن بی حسی لب وعدم پاسخ به حداکثر تحریک پالپ تستر بعد از 15 دقیقه دال بر ایجاد بی حسی بود. میزان درد بیمار قبل از شروع درمان، در حین تهیه حفره دسترسی و در حین ورود به پالپ اندازه گیری شد. داده ها وارد نرم افزارspss  نسخه 21 شدند و با آنالیزrepeated measure anova ، t-test و regression مورد ارزیابی قرار گرفتند (05/0= ∝). یافته ها: در این مطالعه میزان شکست بی حسی بلاک فک تحتانی در دندان های دچار التهاب برگشت ناپذیر پالپ 22/62 درصد بود و متوسط طول دندان در بیمارانی که بلاک عصب آلوئولار تحتانی در آنها موفقیت آمیز بود 04/2 ± 45/21 میلی متر و در بیمارانی که بی حسی بلاک در آنها شکست خورده بود 43/2± 05/23 میلی متر محاسبه شد ( 002/0. p value=). نتیجه گیری: با توجه به محدودیت های مطالعه حاضر، طول دندان می تواند عامل موثری در میزان شکست بی حسی عصب آلوئولار تحتانی باشد.